Johan Winkler, een journalist, maakte een reis naar Frans Equatoriaal Afrika in de dagen dat het nog volop een Franse kolonie was. Hij begint zijn reis in de hoofdstad Brazzaville, die na de tweede wereldoorlog een groeispurt doormaakte door de implementatie van een 10-jarenplan, dat Frankrijk ongeveer 54 miljard Frank kostte. Brazzaville werd genoemd naar Brazza, die in het laatste kwart van de negentiende eeuw met zwerftochten door het gebied trekt dat in 1910 een kolonie werd.

Winkler bezoekt in Brazzaville de in aanbouw zijnde imposante St. Anna kathedraal. Hij gaat naar de oude Hollandse begraafplaats ‘Point Hollandais’. Deze journalist brengt uiteraard ook een bezoekje aan een radiozender.  Er is een groot optimisme over de rijke potentie van Afrika.

Hij verhaalt over de geschiedenis van het gebied, de aanleg van spoorlijnen, de zeer recente vondst van olie, brengt een bezoek aan een Nederlandse moeder-overste, een Zweedse predikant vertelt hem over de sterke positie van de Afrikaanse christenen. Hij verhaalt over de visie van een eenheid van Afrika en Europa onder Franse leiding.

Winkler brengt ook een bezoek aan Lambarene, dat ligt in deze Franse kolonie. Aardig is dat hij Lambarene in een breder verband plaatst dan de andere schrijvers die ik recentelijk heb gelezen. De chef van het district is een Afrikaan uit de kolonie. Alhoewel Winkler enige nuchterheid had voorafgaande aan zijn bezoek aan Albert Schweitzer gaat zijn enthousiasme met hem op de loop wanneer hij de man zelf ontmoet. Hij schrijft over Albert: mens zoals God het heeft voorgesteld; Albert Schweitzer ontdekt je aan jezelf. Na Lambarene is Winkler een ander mens geworden. In de beschrijving van de ontmoetingen met Schweitzer krijgt door de pen van Winkler deze man messiaanse trekken. En dat terwijl Schweitzer zich vrijzinnig noemt. Het kan verkeren. 

Johan Winkler – Naar het land van Brazza en Albert Schweitzer – ‘s Gravenhage 1951 – 189 pagina’s (+ veel foto’s)